Aktualności - Słowo na niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego

Kochani

Jeśli chcemy coś wytłumaczyć, to najlepiej pokazać na przykładzie. Jednak Zmartwychwstanie Pana Jezusa jest wydarzeniem jedynym w swoim rodzaju i nie ma go do czego porównać. My też dzisiaj, podobnie jak apostołowie, zadajemy sobie pytanie: co znaczy „powstać z martwych?”

Dzisiaj niewiasty słyszą słowa Anioła: „Dlaczego szukacie Żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj. Zmartwychwstał!” Te słowa są skierowane nie tylko do niewiast, ale także i do nas, bo zmartwychwstanie nie jest wydarzeniem z przeszłości. Jezus Zmartwychwstały jest już ZAWSZE. Pan Jezus zapowiadał zmartwychwstanie wiele razy. Szczególnie wyraźnie pokazał je podczas Przemienienia. To On rozmawiał z Mojżeszem i Eliaszem. Po ludzku dzieliło Go od nich wiele lat, ale rozmawiali teraz. To Pan Jezus powiedział: „Zanim Abraham się stał JA JESTEM”. Zmartwychwstały Chrystus jest obecny dla nas tak samo jak wtedy dla uczniów i dla niewiast. To jest pierwsza wspaniałość zmartwychwstałego Pana: On już więcej nie umiera, jest już ZAWSZE i na zawsze.

Próżno jednak szukać Go w konkretnym miejscu, bo zmartwychwstanie jest właśnie uwolnieniem od tego łańcuszka, na których każdy z nas jest przywiązany, a nazywa się on TUTAJ. Tak bardzo dzisiaj mówi się o ucieczkach, jakie desperackie próby ucieczek podejmują ludzie: próbują uciekać od swoich zobowiązań, od bliskich, od problemów a w krańcowych przypadkach od życia. Chęć ucieczki towarzyszy człowiekowi od raju, kiedy to próbował uciec przed Bogiem i odpowiedzialnością za zło. Nawet Psalmista wołał: „Gdybym jak gołąb miał skrzydła, uciekłbym i spoczął daleko”. Jednak póki jesteśmy w naszym stanie: życia i umierania, póty uciec się nie da. Każdy nas musi być tu, gdzie jest. Tylko o Zmartwychwstałym może Anioł powiedzieć: „Nie ma Go TUTAJ”. Pan Jezus upominał uczniów, że przyjdą tacy, którzy będą wołać: „Oto tu jest Królestwo Boże”, albo: „oto tam”. Ostrzegał: „Nie chodźcie za nimi”. Zmartwychwstałego nie ma „tutaj” czy „tam”, On jest WSZĘDZIE i to jest druga wspaniałość zmartwychwstałego Pana, że każdy z nas ma do niego jednakowy dostęp i jest nam jednakowo bliski.

Można jeszcze wskazać trzecią wspaniałość zmartwychwstałego Pana. Kiedy spojrzymy na nasze życie, to mówimy, że jest szare. Czasem jaśniejsze, czasem ciemniejsze, ale nigdy jasne, białe, lecz zawsze szare. Nie ma tak, żeby do bieli nie było dodane choć odrobinę czerni. Nie ma tak w naszym życiu, żeby do spokoju i radości nie było dodane choć trochę boleści i smutku. I właśnie zmartwychwstanie pozwala rozdzielić te dwa kolory: odrzucić czerń a zostawić samą biel i światło. Tak jak przy śmierci Pana Jezusa rozdzieliły się Jego Ciało i Krew, tak jak rozdzieliły się krew i woda w Jego Sercu, tak Pan Jezus wytrąca z szarzyzny naszego życia wszystko co czarne i białe, rozdziela je, niszczy to, co czarne, a pozwala się cieszyć tym, co białe. Chrześcijanin, który doznał radości paschalnej, ma taką moc od Chrystusa. Potrafi wytrącać z życia to, co białe i się tym cieszyć. To jest trzecia wspaniałość zmartwychwstałego Pana.

Słowo „Alleluja” oznacza „Chwalmy Pana!” Powtarzajmy je jak najczęściej i wychwalajmy cud zmartwychwstania. Na które Pan Jezus rzucił nam światło przez Ewangelię.